Wesle
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wesle
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
an ;
- wesle
- f. A weasel :-- Uueosule, uuesulae mustela, Txts. 79, 1345. Wesle, Wrt. Voc. i. 22, 57 : 78, 18 : ii. 56, 53: 71, 25 : Ælfc. Gr. 6, 5 ; Zup. 19, 14. Gif on hwylcne mycelne wǽtan mús oððe wesle (mustela) on befealle, and ðǽr deád sig, sprenge mid háligwætere and þycge, L. Ecg. C. 39; Th. ii. 164, 11 : 40; Th. ii. 166, 6, 9. [O. H. Ger. wisala (-ula, -ela, -ila) mustela.] wesle