Wǽgan
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wǽgan
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- wǽgan
- p. de To vex, harass, afflict :-- Hé het hí swingan, wítum wǽgan, Exon. Th. 251, 10; Jul. 143. Ðæt gé mec tó wundre wǽgan mótun (cf. erlós skulun wégian mi te wundrun, dót mi wíties filu, Hél. 3088), 124, 22; Gú. 341. [O. Sax. wégian: O. H. Ger. weigen vexare, afficere, affligere, exagitare.]