Wíf-hád

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

wíf-hád

m. 1. womanhood :-- Wé sprecaþ be ðære heofonlícan cwéne æfter wífháde we speak of the heavenly queen as woman, Homl. Th. i. 546, 14. II. female sex : -- Wíf had femininum sexus, Wrt. Voc. ii. 148, 19. Wífhádes man femina, i. 70, 18 : Homl. Th. ii. 10, 12: 94, 30. Se ðe handlaþ wífhádes mannes líc, Basil admn. 7; Norm. 50, 11. God ána wát hú his gecynde biþ, wífhádes oððe weres, Exon. Th. 223, 9; Ph. 357. Se ðreát ðæra Godes ðeówa in wífháde ancillarum Dei caterva, Bd. 4, 7; S. 574, 34. [O. H. Ger. wíp-heit sexus.] See other instances under wer-hád. wif-had