Wīg-heard
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wīg-heard
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- wīg-heard
- adj. Stout in fight, hardy :-- Wīgan wīgheardne. Byrht. Th. 133, 64; By. 75. [Icel. vīg-harðr (poet.).] wig-heard
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim: