Wīg-mann
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wīg-mann
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
, es;
- wīg-mann
- m. A man of war, a fighting man, soldier :-- Bella-tores syndon wīgmen de eard sculon werian wīglīce mid wǣpnum, L. I. P. 4 ; Th. ii. 306, 36 : Wulfst. 267, 15. [O. H. Ger. wīc-mann pugnator, pugil, bellator: Icel. vīg-maðr.] wig-mann