Wirgend
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wirgend
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- wirgend
- m. I. a curser. I:--Wyrgendras, ðæra múð bið symle mid wyrigunge áfylled, Homl. Skt. i. 17, 42. II. an evil-doer, a malignant person, v. wirgan, II:--Míne wergend gehýrde ðín ágen eáre insurgentes in me malignantes audivit auris tua, Ps. Th. 91, 10. wirgend