Wiþ-feohtend
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wiþ-feohtend
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- wiþ-feohtend
- m. An adversary, opponent, enemy, a rebel:--Hió self fieht wið hié selfe tó fultome ðæm wiðfeohtende (adversario), Past. 38; Swt. 279, 1. Ðone mángengan and ðone wiþfeohtend rebellem et sacrilegum, Bd. 1, 7; S. 477, 18. Betweoh ða elreordan and ða wiþfeohtend Cristes geleáfan inter rebelles fidei barbaros, 2, 5; S. 507, 33.