Wiþer-cora
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wiþer-cora
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
an;
- wiþer-cora
- m. I. an adversary, opponent, rebel: -- Wiþercora contrarius, Wrt. Voc. ii. 140, 75. Ne sý hé sacerd geteald, ac Godes wiþercora (wiþersaca, ), R. Ben. 113, 13. Freónd hé wæs ðurh geleáfan, and wiþercora þurh weorc, Homl. Th. i. 530, 5, Gesamnodon gehwylce ðwyrlíce wiðercoran, and wréhton ðone cyning tó his bréðer, 468, 5. Wiþercorum rebellibus, Wülck. Gl. 256, 31. II. a reprobate person :-- Wiðercora reprobus, R. Ben. Interl. 13, 8. Mid micelre geornfulnysse gewilniaþ ða wiðercoran (the wicked in hell) ðæt hí móton of ðære susle ðe hí on cwylmiaþ, Homl. Th. i. 332, 19. wiþer-cora