Wiþer-coren

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

wiþer-coren

adj. (ptcpl.). I. reprobate, wicked :-- Elles wiðercoren hé is, líchamlícere wrace hé sig underþeód sin autem improbus est, vindicte corporali subdatur, R. Ben. Interl. 56, 2. For ðissum lǽnan lífe ðæt unlǽne, for ðyssum ungecorenum (wiðercorenum, ) ðæt gecorene, Wulfst. 264, 19. Ðæt yfel wræc cóme ofer ða wiþércorenan (improbos), Bd. 1, 14; S. 482, 41 note. II. rejected from heaven, reprobate as opposed to elect :-- Ðæt ða gecorenan ðý geleáffulran wǽron; and ða wiðercorenan náne beládunge nabbaþ, Homl. Th. i. 406, 35: ii. 568, 33. Ðǽr beóð feówer werod æt ðam dóme, twá gecorenra manna, and twá wiðercorenra, i. 396, 17: 332, 23, 29: 536, 32. Sam ðe gecorenra tó reste, sam ðe wiþercorenra tó deáþe siue electorum ad requiem, siue reproborum ad mortem, Scint. 226, 14. [Cf. O. H. Ger. widar-kiusan reprobare.] v. wiþ-coren. wiþer-coren

Powiązane słowa: l.