Wiþer-sacian

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

wiþer-sacian

p. ode. I. to blaspheme :-- Ðam ðe wiðersacaþ ongén háligne gást, ne bið dam forgyfen eí, qui in spiritum sanctum blasphemauerit, non remittetur, Lk. Skt. 12, 10. Swá hwylc man swá wyþersacaþ (blasphemes, blasphemantium, Scint. 209, 5. II. to be apostate :-- Wiðersaca[n]dan apostataverant, Hpt. Gl. 510, 49. Wiðersacedan apostatarent, 513, 24. Wiðersacian apostatare, 493, 25: apostare, 477, 68. [Cf. O. H. Ger. widar-sachan recusare.] wiþer-sacian

Powiązane słowa: Gospel of Nicodemus c. 4, v. 7) ðam Cásere, hé byþ deáþes scyldig, Nicod. 10; Thw. 5, 23. Wiþersacendra