Wítnian
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wítnian
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- wítnian
- p. ode To punish, torment, plague:--Ic wítnie multo, Engl. Stud. xi. 66, 58. Uuítnath multabitur, Wrt. Voc. ii. 114, 42. Wítnað plectit, 90, 12. Wítnode multavit, punivit, Hpt. Gl. 455, 15. Déme ðæt se bisceop and wítnige be ðam (juxta hoc puniatur), L. Ecg. C. 16; Th. ii. 144, 7. Wítnian vapulare, multare, flagellare, Hpt. Gl. 477, 27. Wítniende multans, Wrt. Voc. ii. 57, 31. Wítniendra þiówa lictorum, 52, 77. Déman wídnigendne judicem punientem, Scint. 38, 3. (1) with acc. of person:--Hé wítnaþ ða scyldigan injusti punientur, Ps. Th. 36, 28. Ðæt ða bióþ gesǽlegran ðe mon wítnaþ ðonne ða bión ðe hí wítniaþ infeliciores eos esse, qui faciunt, quam qui patiuntur injuriam, Bt. 38, 6; Fox 208, 6. Hwæþerne woldest ðú déman wítes wyrþran, ðe ðone ðe ðone unscyldgan wítnode, ðe ðone ðe ðæt wíte þolode? cui supplicium inferendum putares, eius qui fecisset, an qui pertulisset injuriam? Fox 208, 16. Ðone blacan Heáwald hí lange cwylmdon and ðurh lima wítnadon Nigellum Hewaldum longo suppliciorum cruciatu et horrenda membrorum omnium discerptione interemerunt, Bd. 5, 10; S. 624, 41. Ðæt man ðás menn wítnige and cwelle, Blickl. Homl. 183, 2. Nele God ús wítnian, Ps. Th. 76, 7. Ða unrihtwísan beóð wítnade (punientur), Ps. Surt. 36, 28. Hí wǽron wítnade virgis caesi, Ors. 4, 1; Swt. 160, 14. (1 a) with the means of punishment expressed:--Ic wítnige eów seofon wíton corripiam vos septem plagis, Levapulabit multis, Lk. Skt. 12, 47, 48. (2) with acc. of fault:--Ðæt hí heora synna wítnade and bétte, Bd. 4, 25; S. 599, 24. Sume wyllaþ wítnian stíðlíce ða læssan gyltas on heora underþeóddum, and nellaþ wítnian mid nánre wrace ða máran synna on him sylfum, Homl. Ass. 7, 182. Ðý læs hit him sié wítnod lest it be punished in him, Past. 9; Swt. 59, 17. [O. Sax. wítnón: O. Frs. wítnia: O. H. Ger. wízinón damnare, dijudicare, vexare, angere, plectere, torquere.] v. ge-wítnian; un-wítnod. witnian