Wituma

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wituma

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

an;

wituma
m. A dowry:--Wituma vel wetma, uuituma dos, Txts. 57, 704. Weotoma dote (the line is: Ne metuas juvenis sortiri dote puellam, Ald. 170), Wrt. Voc. ii. 93, 28: 27, 18. Lócige hé ðæt hió hæbbe ðæt weorð sié hire mægðhádes, ðæt is se weotuma (wituma, ) pretium pudicitiae non negabit (Ex. 21, 10), L. Alf. 12; Th. i. 46, 18. Ágife hé ðæt fioh æfter ðæm weotuman (juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt, Ex. 22, 17), 29; Th. i. 52, 8. In Anglia xiii. 30, 82, wytuma paranymphus seems a mistake for witumbora. v. next word. [O. Frs. wetma, witma, v. Richthofen: O. H. Ger. widemo dos.] wituma

Powiązane słowa: l.

Back