Wód

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

wód

adj. Mad: -- Wód rabidus vel insanus, Wrt. Voc. i. 45, 70: 75, 56. (I) in reference to persons :-- Ðú eart wód daemonium habes. Jn. Skt. 8, 48, 49, 52 : Homl. Th. ii. 232, 17. Hwá is swá wód, ðæt hé dyrre cweðan, ðæt God ne sé ǽce, Shrn. 176, 32. Ne syut ná ðiswódes mannes word, Jn. Skt. 10, 21. Wódan gewittes, Cd. Th. 255, 22 ; Dan. 628. Tó biddenne hire wódan dehter gesundfulnysse . . . seó dohtor on wódum dreáme læg dweligende, Homl. Th. ii. 110, 15-19: 50, 27. Fela wóde menn heora gewit underféngon, Homl. Skt. ii. 27, 130. Hé wódum mannum gewitt forgeaf, Homl. Th. i. 480, 14. Hé ða deóflu áfligde of dám wódum wyrhtum, Homl. Skt. i. 6, 205. (l a) raving, blasphemous, and cf. woffian :-- Múð wódne sóðfæstnysse andsware genyþerian os blasphemum veritatis responsione dampnare, Scint. 9, II. (2) of animals :-- Wið wódes hundes slite, Lchdm. i. 4, 8. His hors feól wealwigende geond ða eorðan wódum gelícost, Homl. Skt. ii. 26, 206. (3) of things, mad, raging, furious :-- Heom on becom swiðe hreóh weder, and seó wóde sǽ and se stranga wind hí on ðæt land áwearp, Chr. 1075; Erl. 212, 23. Wóð effera (fluctuum ferocitas, Ald. 42), Hpt. Gl. 478, 60. Sió wóde þrág ðære wrǽnnesse, Bt. 37, I; Fox 186, 18 : Met. 25, 41. [Laym. Orm. A. R. Ayenb. wod : Chauc. wood : Prompt. Parv. wood, coen : Goth. wóds: O. H. Ger. wuce: Icel. óðr.] v. ellen-, tung-wód ; wéde. wod

Powiązane słowa: wodlíce, II, wódness, II,