Wópig

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

wópig

adj. Mournful, doleful, (l) of persons expressing grief :-- Ðæt ic wópig sceal teárum mǽnan, Exon. Th. 285, 9; Jul. 711. (2) of things which are the expression of grief :-- Hé hine on ða eorþan ástrehte, mid wópegum teárum hlúde clypigende. Homl. Skt. ii. 23 b, 601. wopig