Worpian

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

worpian

p. ode. I. to throw with something at an object, cum contra irascentem dissimulat verborum jacula reddere, Past. 40; Swt. 297, 2. II. to throw and strike with something, v. weorpan, V :-- Worpaþ hine deófol of ILLEGABLE liðran írenum aplum. Salm. Kmbl. 50; Sal. 25. Stephanus wæs stanum worpod. Elen. Kmbl. 982; El. 492: 1646; El. 825. [O. H. Ger. worfón projicere.] worpian

Powiązane słowa: weorpan, I. 22 :-- Ðonne hié forwandigaþ ðæt hié mid ðǽm kycglum hiera worda ongeán hiera ierre worpigen (worpien, Cote. MSS. )