Wrang

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wrang

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

wrang
n. Wrong :-- Unrihtdérnan, ðe wendaþ wrang tó rihte and riht tó wrange, Wulfst. 203, 26: 298, 20. [Ealle sæidon þet se king heold his broðer mid wrange on heftnunge, and his sunu mid unrihte aflemde. Chr. 1134; Erl. 252, 30. Cf. Icel. rangr; adj. Wrong.] wrang
Back