Wreocan

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

(?);

wreocan

p. wreahte; pp. wreaht, wræht, wreht To twist, (1) to strain [ :-- Gif hors bið gewræht, Lchdm. iii. 62, 12.] (2) fig. to torment :-- Ic hálsigo ðec ne mec ne wrecce (for wrece?; wuræcce, Lind. ) adiuro te ne me torqueas. Mk. Skt. Rush. 5, 7. wreocan