Wǽtan

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

wǽtan

p. te To wet, moisten :-- Ic ðweá lauo, lauas: ic wǽte lauo, lauis, Ælfc. Gr. 37; Zup. 220, 6. Ic mín bedd wǽte (wétu, Ps. Surt.) mid teárum lacrymis stratum meum rigabo, Ps. Th. 6, 5. Wǽteþ ingurgitat, Wrt. Voc. ii. 90, 59 : 47, 19. Ne is ðæt wín tó þicgenne ðætte hǽteþ ILLEGIBLE and wǽteþ ðone innoþ, Lchdm. ii. 246, 5. Mec ILLEGIBLE (an animal's skin) brýd wǽteþ in wætre. Exon. Th. 393, 34 ; Rä, 13, 10. Heó genam ðæs gehálgodan sealtes, and wǽtte, Guthl. 22; Gdwin. 98, 2. Wǽt ðæt gewrit on ðam drence, Lchdm. ii. 350, 15. Wǽt wulle mid biccean hlonde. i. 362, 17. Wǽt ðæt liþ mid ecede, ii. 134, 9. Wǽt mid ðínum scytefingre, Techm. ii. 126, 2. Hí ða lifre wǽten, Lchdm. i. 346, 23. Hé wylle mid ðam seáwe his eágan hreppan and wǽtan, 128, 13. Wǽtan rigare, humectare, Hpt. Gl. 421, 54. Wǽtende humectans, Wrt. Voc. ii. 43, 28: Lchdm. ii. 156, 20. Wǽtendum rorantibus, tingentibus, Hpt. Gl. 439, 55. [Icel. væta to wet.]

Powiązane słowa: ge-wǽtan; wǽtian. wætan