Wuldrian

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - wuldrian

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

(

wuldrian
and wuldran?); p. ode. I. to glorify, (1) to ascribe glory to :-- Ic wuldrige (glorificabo) naman ðínne, Ps. Spl. 85, 11. Gif ic wuldrige (wuldria, Lind. : wuldrigo, Rush. glorifico) mé sylfne, Jn. Skt. 8, 54. Hí lofiaþ leóflícne; and wuldriaþ ordfruman ealra gesceafta, Exon. Th. 25, 16; Cri. 401. Hé God wuldrode Deum magnificans, Lk. Skt. 5, 25 : Homl. Skt. i. 3, 662. Wé sculon wuldrian and herian úrne Dryhten, Homl. Th. i. 44, 2 : Hy. 8, 1. Se is tó weorþienne and tó wuldrienne, Blickl. Homl. 197, 6. God wuldriende (wuldrigendo, Lind. : wuldrende, Rush.) and heriende, Lk. Skt. 2, 20. (2) to make glorious, bestow glory on :-- Wuldra (uuldra, Lind.) ðú mec clarifica me, Jn. Skt. Rush. 17, 5. Hé wolde ðone cyning mid ðyssum hwílendlícum árum wuldrian temporalibus honoribus regem glorificare satagens, Bd.1, 32; S. 498, 22. Wé sié wuldræd gloriemur, Rtl. 41, 41. II. to glory in respect to something :-- Ic wuldrige glorior, Ælfc. Gr. 25; Zup. 145, 11. Hwet wuldras (gloriaris) ðú in hete, Ps. Surt. 51, 3. Wuldraþ gloriatur, Hpt. Gl. 501, 55. Hý wuldriaþ (gloriabuntur) on ðé, Ps. Spl. 5, 14. Ða ðe ðære mycelnesse hiora spéda gylpaþ and wuldraþ (-iaþ?), Ps. Th. 48, 6. Ða anlícnyssa ðe ðú on wuldrodest, Homl. Skt. i. 4, 382. Se brýdguma ðe Agnes on wuldrode, 7, 77. Ða Iudéiscan wuldrodon on heora ǽlícum offrungum, Homl. Th. ii. 470, 24. Se ðe wuldrige, wuldrige on God ælmihtigne, and nó on hine sylfne, R. Ben. 4, 8. Gedafenaþ ðæt hí wuldrion on gedréfednessum, Homl. Th. i. 554, 24. Þeáh ðe ic wylle wuldrian (gloriari), ne beó ic ná unsnoter, Ælfc. Gr. 44; Zup. 262, 7. Heó ongan wuldrian on God, Blickl. Homl. 157, 18. III. to receive glory, be glorified :-- God wuldraþ (glorificatur) in geðæhte háligra, Ps. Surt. 88, 8. Hé wuldraþ mid Gode on ðam heofenlícum setle, Homl. Th. ii. 552, 25. Basilius ðe ðá wuldrode mid Gode, Homl. Skt. i. 3, 661.

Powiązane słowa: ge-wuldrian. wuldrian

Back