Á-wǽgan

De acordo com o Dicionário de Inglês Antigo:

á-wǽgan

Add: I. to deceive :-- Beswícþ, áwǽgþ eludit, i. decipit Wrt. Voc. ii. 143, 16. Áwǽgde eluderet, 29, 19. Áwǽged fallitur (humanum judicium), An. Ox. 1734. Hé wæs áwǽged (inlusus) from þǽm tungulkræftgum, Mt. R. 2, 16. II. to make of no effect, (a) to fail to perform :-- Gif hé beswicen byð, ꝥ hé his behát áwǽgð, R. Ben. 102, 3: Hml. A. 34, 244. Forgyldan ealle þá þing þe wé ofor his bebod gedydon oþþe þæs áwǽgdon þe wé dón sceoldan, Bl. H. 91, 17. Áwǽgdon fefellisset (pollicita). An. Ox. 2, 237. Hí heora fulluhtes behát ðurh forgǽgednysse áwǽgdon, Hml. Th. ii. 338, 9. Ne sceall nán mann áwǽgan ꝥ hé sylfwylles behǽt, Hml. S. 26, 269. (b) to invalidate, nullify :-- Gif þú nelt hine tellan ... þonne áwǽgst (-wǽst, ) þú þone regol, Lch. iii. 264, 16. Swilc man swé hit áwége, C. D. i. 297, 13. Hú heó ána mihte ealle þá gewytan áwǽgan mid áðe, Hml. S. 2, 225. Þonne wǽre seó rihtwisnys áwǽged, gif hé hí neádunge tó his ðeówte gebígde, Hml. Th. i. 112, 6. Án stæf ne bið ne án strica áwǽged iota unum aut unus apex nan praeteribit, Thw. Hept. 159, 31. Áwǽgune (-ede ?) yrfebéc inritum testamentum, Wrt. Voc. ii. 49, 15. a-wægan

Palavras relacionadas: l.