Norþ
Dicionário Anglo-Saxónico de Inglês Antigo de Bosworth & Toller - norþ
De acordo com o Dicionário de Inglês Antigo:
- norþ
- ad I. with reference to movement, direction, or extent :-- Sum feówertig scipa fóron norþ ymbútan, Chr. 894; P. 86, 9. Fela hund manna hí námon, and lǽddon norð mid heom, 1064; P. 192, 9. Hit is án hund and syfan and fíftig mila lang súð and norð, Ors. 1, 1; S. 28, 8. Ealle Asiam . . . súð fram þǽm Reádan Sǽ and swá norð oþ þone sǽ þe man hǽt Euxinus, 1, 2; S. 30, 1. Him is ðæt heáfod súð gewend and þá fét norð, Shrn. 66, 24. ¶ the word is of constant occurrence in the lists of boundaries given in charters. II. with reference to place or location :-- Swá hit súð licgeð ymbe Gealboe and ymb Geador norð, Sal. 191: 188. Þá wæs hé swá feor norþ swá þá hwælhuntan firrest faraþ, Ors. 1, 1; S. 17, 11. Ne bið nán niht. . . for ðám ðe seó sunne byð þonne swá feorr norð ágán, Lch. iii. 260, 6. Wǽron norð of ðǽm stáne áwexene bearwas, Bl. H. 209, 32. Mid fleáme cóm on his cýþþe norð Costontinus, Chr. 937; P. 108, 19. Þonne þunor cumeð west oððe norð, Archiv cxx. 48, 20. Þæt hé west and norð trymede getimbro, Gen. 275. Þætte súð ne norð óðer nǽnig sélra nǽre, B. 858. Súð oððe norð, Víd. 138 : Met. 10, 24. Norð arid eást, 13, 59. Se winterlica móna gǽð norþor þonne seó sunne gá on sumera, Lch. iii. 252, 12. v. eást-, west-norþ. norþ