Reccan
Dicionário Anglo-Saxónico de Inglês Antigo de Bosworth & Toller - reccan
De acordo com o Dicionário de Inglês Antigo:
- reccan
- IV. add: to cite an instance :-- Þæs þe rechþ ut fert, Germ. 399, 347. Eft rehþ infra subdit, An. Ox. 5167. Rehte protulit (ad exemplum militiae Christianorum agonem protulit gymnicorum), An. Ox. 57; ederet, i. enarret, 8, 284. Þá reccinge þe hé rehte, Hml. S. 30, 376. Ǽr ðiosum wé rehton (reahton, ] hwelc sé beón sceolde ðe tó ðǽm biscepdóme cuman sceolde; nú wé willað reccan (demonstremus) hú hé ðǽron libban scyle, Past. 73, 21-23: 173, 14. Rǽdinc bútan béc tó reccanne lectio ex corde recitanda, R. Ben. I. 39, 6; 48, 2. Reccendes prosequentis, i. narrantis, An. Ox. 2320. V. add :-- Þá þe wé ne magon ongytan in þám godcundan dóme wé sculan ús þe má ondrǽdan þonne elcor reccan ea quae in divino examine comprehendere non possumus, timere magis quam discutere debemus, Gr. D. 301, 12. Ꝥ gewrit . . . him geornlíce wæs reht on his ágen gereorde haec epistula . . . diligenter . . . in linguam eius propriam interpretata, Bd. 5, 21; Sch. 678, 26. v. æt-, geriht-reccan. reccan