1 teors
m. A tarse (calamus, herþan testiculi, Wrt. Voc. i. 65, 30. Teors veretrum, teors, ðæt wǽpen vel lim calamus, 283, 55, 56. Wið hærþena sáre and teorses, Lchdm. i. 358, 4. Smyre ðone teors and ða hærþan, ðonne hafaþ hé mycelne lust, 358, 19: 350, 9. [O. H. Ger. zers veretrum.] teors