Mynster
Bosworth & Toller Anglo-Saxon Old English Dictionary - mynster
According to the Old English Dictionary:
es;
- mynster
- n. I. a monastery, a place where a body of monks or of nuns resided :-- Gif hit beón mæg, swá sceal mynster beón gestaþelod, ðæt ealle neádbehéfe þing ðǽr binnan wunian, ðæt is wæterscype, mylen, wyrtún and gehwylce misenlíce cræftas ðe synd góde tó begánne, R. Ben. 127, 4-7. Wæs se ǽrest abbod ðæs ylcan mynstres Petrus háten, Bd. 1, 33; S. 499, 5: 2, 2 ; S. 502, 40. Mynstres aldor, L. Wih. 17 ; Th. i. 40, 13. Gif hwá gefeohte on cyninges húse síe hé scyldig ealles his ierfes . . . Gif hwá on mynstre gefeohte, hundtwelftig scill. gebéte, L. In. 6; Th. i. 106, 4. Gif hwá gefeohteþ on mynstre bútan circean gebéte . . . be mynstres mǽðe, L. Eth. vii. 10; Th. i. 330, 26. Muneca gehwylc ðe úte sý of mynstre . . . gebúge georne intó mynstre, said of abbots), ix. 32; Th. i. 348, 1. In mynsterum, Exon. 38 b; Th. 127, 16; Gú. 387. Coloman twá mynstro geworhte, Bd. 4, 4; S. 570, 30. Twá æðele mynstere, 4, 6; S. 574, 12. Mynstru, R. Ben. 139, 4. II. a church, minster (v. mynster-clǽnsung) :-- Ne sín ealle circan ná gelícre mǽðe worldlíce wyrðe . . . Heáfodmynstres griþbryce . . . béte man be cyninges munde . . . and medemran mynstres mid hundtwelftigan scill., L. Eth. ix. 5 ; Th. i. 342, 1: L. C. E. 3; Th. i. 360, 21. Man ágife ǽlce teóþunge tó ðam ealdan mynstre (ad matrem ecclesiam) ðe seó hýrnes tó hýrþ, L. Edg. i. l; Th. i. 262, 7. Ðæs mynstres mæssepreóst, i. 3; Th. i. 262, 25. (See also sections 2 and 5. ) Óswold fullworhte on Eferwíc ðæt ǽnlíce mynster ðe his mǽg Eádwine ǽr begunnen hæfde, Swt. A. S. Rdr. 98, 90. [Laym. munster a monastery: Orm. i þeȝȝ UNCERTAIN: 2X Z-TAIL OR 2X YOGH???re minnstre (the temple, cf. i þe kirrke, 1099), 1017 : O. H. Ger. munustiri monasterium. From the Latin.] v. heáfod-, nunn-mynster. mynster