part. -anbídiende, -anbídigende; p. ode; pp. od [anbídian to abide] To abide, await, wait for, expect; expectāre, sustĭnēre :-- Ðes man wæs óþ Israhéla frófor geanbídiende hŏmo iste expectans consōlātiōnem Israel, Lk. Bos. 2, 25. Ðæt folc wæs Zachariam geanbídigende ĕrat plebs expectans Zachariam, 1, 21. Hí þrý dagas me geanbídiaþ jam trīduo sustĭnent me, Mk. Bos. 8, 2. Geanbída Drihten, werlíce dó ðú, and sý gestrangod heorte ðín, and geanbída Drihten expecta Dŏmĭnum, virīlĭter ăge, et confortētur cor tuum, et sustĭne Dŏmĭnum, Ps. Spl. 26, 20. ge-anbidian