1 gád-ísen
n. A gad-iron, goad; acūleus, stĭmŭlus :-- Sticel vel gádísen acūleus, Ælfc. Gl. 1; Som. 55, 15; Wrt. Voc. 15, 15. Ic hæbbe sumne cnapan þýwende oxan mid gádísene hăbeo quendam puĕrum minantem bŏves cum stĭmŭlo, Coll. Monast. Th. 19, 27. gad-isen