p. -beáh. I. to bend :-- Ðonne ic onbúge when I (a bow) bend, Exon. Th. 405, 16; Rä. 24, 3. II. to bend in reverence or submission, to bow :-- Heó tó hyre módor cneówum onbeah, Lchdm. iii. 428, 13. Hís gebróðru onbugon tó him (proni adorantes), Gen. 50, 18. Ða ðe nolden tó his libbendum líchaman onbúgan, ða nú eádmódlíce on cneówum ábúgaþ tó his deádum bánum, Chr. 979; Erl. 129, 20: Ors. 6, 9; Swt. 264, 9. III. to submit, yield :-- Ðú eart rihtwís and nánum ne onbíhst, Homl. Th. ii. 298, 33. Hé nǽnigum woruldrícum men þurh leáse ólecunga swíðor onbúgan nolde, ðonne hit riht wǽre, Blickl. Homl. 223, 28. Beó ðú onbúgende ðínum wiðerwinnan, Mt. Kmbl. 5, 25. IV. to bend aside, deviate :-- Ic onbúgan ne mót of ðæs gewealde ðe mé wegas tǽcneþ, Exon. Th. 383, 24; Rä. 4, 15.