1 up-riht
adj. I. upright, erect :-- Ic uppriht ástód, Beo. Th. 4191; B. 2092. Mannum hé gesealde uprihtne gang, Homl. Th. i. 276, 4. II. lying with the face turned upwards. Cf. up-weard :-- Upriht ástreht supinus, Hpt. Gl. 457, 33. [O. H. Ger. úf-reht erectus: Icel. upp-réttr.] up-riht