1 weá-tácn
n. A sign of misery, a woeful signal :-- Nis þǽr on ðam londe, ne wóp ne wracu, weátácen nán, yldu ne yrmðu, Exon. Th. 201, 5; Ph. 51. Wæs ðæt weátácen geond ða burh bodad, ðæt hié ðæs cnihtes cwealm gesóhton. Andr. Kmbl. 2239; An. 1121. wea-tacn