p. de To allure, attract, persuade, entice, (1) in a good sense:--Ða gesetednessa ðe tó hálgum mægenum wǽmaþ, Lchdm. iii. 440, 24. Hine mon georne wéme ðæt hé wununge healde suadeatur ut stet, R. Ben. 109, 22. Ðæt wé tó ǽlcan rihte ús sylfe wenian and wéman, Wulfst. 266, 6. Hwǽr ic findan meahte ðone ðe mec fréfran wolde, wéman (wenian? q. v.) mid wynnum, Exon. Th. 288, 10; Wand. 29. (2) in a bad sense:--Ða teolunga ðe hine fram Gode wémaþ, Homl. Th. ii. 288, 24. Hí (devils) duguðe beswícaþ and on teosu tyhtaþ tilra dǽda, wémaþ on willan, ðæt hý sécen frófre tó feóndum, Exon. Th. 362, 11; Wal. 35.