Deád

Según el Diccionario de Inglés Antiguo:

deád

Add: I. physical. (1) of an animal or a vegetable:--Ðá hé onfunde ꝥ hé deád beón sceolde when he found that he must die, Bt. 29, 2; F. 104, 20. Án cild arn under wǽnes hweowol and wearð sóna deád, Shrn. 32, 12. Ðeáh þá yflan nǽfre ne wurden deáde, Bt. 38, 2; F. 198, 13. (2) of flesh, dead, without sensation:--Gif ꝥ líc tó þon swíþe ádeádige ꝥ þǽr nán gefélnes on ne sié, þonne scealt þú sóna eal ꝥ deáde of ásníþan oþ ꝥ cwice líc, ꝥ þǽr náwiht þæs deádan líces tó láfe ne sié, þæs þe ǽr ne ísen ne fýr gefélde, Lch. ii. 82, 25-29. Wiþ deádum líce, 78, 3. Wiþ deádum swile, 74, 12. (3) of blood, (a) congealed:--Hú mon ꝥ deáde blód áweg wenian scyle, Lch. ii. 8, 14. (b) blood away from the body, gore [cf. Icel. dauða-blóð gore]:--Deád blód cruor, Wrt. Voc. i. 283, 79: ii. 16, 57. II. fig. dead to, insensible to:--Heó bið deád ǽlcere duguðe and gesǽlðe, and bið gehealden tó ðám écan deáðe, Hml. Th. i. 160, 15. dead