1 elcora, elcra
adAc elcra, elles hú sed secus, i. aliter (ellcra, Hpt. Gl. 481, 47), An. Ox. 3202. Hwylc beren mǽnde hé ðonne elcora (elles, Bl. H. 39, 27) bútan heofona ríce?, ib. note. Wæs his rest on his hǽran oððe elcora (elles, Bl. H. 227, 11) on nacodre eorðan. . . 'Ne gedafenað crístenan men ꝥ hé elcora (elles, Bl. H. 227, 14) dó,' Nap. 20. Gif hé elcra (ælcra, ) þurh tóþundennesse gedyrstlǽcð si aliter presumpserit, R. Ben. 113, 12.