Sóna
Dictionnaire Anglo-Saxon de Bosworth & Toller - sóna
Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :
- sóna
- adSóna actutum, Wrt. Voc. ii. 5, 2: 82, 70: extemplo, 31, 45. Hí wǽron sóna deáde they died at once, Bd. 1, 12; S. 481, 22. Lege ðǽrtó, ðonne biþ hit sóna gebét, Lchdm. i. 116, 13: 118, 11. Ǽlc cræft biþ sóna forealdod, Bt. 17; Fox 60, 10. And sóna (statim) gást hine on wésten genýdde, Mk. Skt. 1, 12, 10. Hí ðá sóna forléton hyra nett, Mt. Kmbl. 4, 22. Ðá sóna (continuo) forscranc ðæt fictreów, 21, 19: Cd. Th. 53, 16; Gen. 862. Ðá sóna and hræðe ac[t]utum, Wrt. Voc. ii. 9, 17. Forhwon ne woldest ðú sóna hraþe ða dígolnesse mé cýþan quare non citius hoc compertum mihi revelare voluisti? Bd. 4, 25; S. 601, 21. Se ðe wille wyrcan wæstmbǽre lond, átió of ðæm æcere ǽrest sóna (first of all; cf. ǽrest, Bt. Fox 78, 22) fearn and þornas, Met. 12, 2, 25. Eft sóna again, Soul Kmbl. 134; Seel. 67. Sóna æfter ðæra daga gedréfednesse statim post tribulationem dierum illorum, Mt. Kmbl. 24, 29: Cd. Th. 304, 14; Sat. 630. Sóna ðæs forman geáres ðá Decius féng tó ríce, Homl. Skt. i. 23, 476. Sóna ðæs ðe hé ðam biscopsetle onféng ubi sedem episcopalem accepit, Bd. 1, 33; S. 498, 29. Ðá sóna ðæs ðe ðis fæsten geworht wæs quo mox condito, 1, 12; S. 481, 12. Sóna hraþe ðæs ðe hé biscop geworden wæs mox ut ipse pontificatus officio functus est, 2, 1; S. 501, 34. Sóna ðæt him bet wæs nec mora, melius habere coepit, 3, 13; S. 539, 6. Sóna swá seó sunne sealte streámas oferhlifaþ, swá se fugel of beáme gewíteþ, Exon. Th. 206, 1; Ph. 120. Sóna swá . . . , ðá, Met. 8, 1. [O. Sax. sán, sáno: O. Frs. són, sán: cf. Goth. suns.] sona