Snoru
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - snoru
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
e;
- snoru
- f. A daughter-in-law:--Snoro nurus, Wrt. Voc. ii. 115, 3: 83, 83. Snoru, 73, 52: 60, 49: i. 52, 10. Snoru, snora, Ælfc. Gr. 11; Zup. 79, 18. Swegr on hyre snore and snoru on hyre swegere, Lk. Skt. 12, 53. Sca Maria is Godfæder snoru and Godes suna módur and háligra sáuwla sweger, Shrn. 118, 6. Hió genom hiere snore, Alexandres láfe, Ors. 3, 11; Swt. 148, 18. [O. Frs. snore: O. H. Ger. snura: Icel. snor.] snoru