Swígen[n]

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

e;

swígen[n]

f. Silence, refraining from speech:--Ðam láreówe sylfum deraþ hwílon his swígen, ac heó deraþ symle his underðeóddum, gif him biþ seó heofenlíce lár oftogen, Homl. Th. ii. 532, 4. swigenn