1 stán-weall
m. A wall of stone :-- Stánweal[les] maceriae, muri, Hpt. Gl. 409, 77. Stánwealle (-walle, Ps. Surt.) maceriae, Ps. Spl. T. 61, 3. Ða hwíle ðe mon worhte ða burg mid stánwealle, Chr. 921; Erl. 107, 27. Ðæt wæter (of the Red Sea) him stód swilce stánweallas bufan heora heáfdum, Ælfc. T. Grn. 5, 27: Homl. Ass. 105, 104. Stánweallas tófeóllan, Shrn. 67, 19. stan-weall