1 stirne
adj. Stern, hard, austere, rigorous, severe :--Ic wát ðæt ðú eart swíðe styrne mann scio quia homo durus es (Mt. 25, 24), Homl. Th. ii. 552, 31. Cyning sceal beón milde ðám gódum and styrne ðám yfelum, L. I. P. 2 ; Th. ii. 306, 1 : Wulfst. 267, 3. [God] hæfde styrne mód, gegremed grymme, Cd. Th. 4, 28 ; Gen. 60. [Se cyng heafde gifen ꝥ abbotríce án Frencisce abbot . . . hé wæs swíðe styrne man, Chr. 1070 ; Erl. 207, 32. Laym. A. R. sturne : Orm. stirne.] stirne