adj. I. endless, without end, not coming to an end :-- God is ǽfre unbegunnen and ungeendod, Ælfc. Gr. 32; Zup. 201, 10: Homl. Th. i. 8, 27: Homl. Skt. i. 1, 16. Ðǽr is ðæt éce blis and, ðæt ungeendode ríce, Blickl. Homl. 25, 30, 24. Gif ðú getælest ða hwíle ðisses hwílendlícan wið ðæs ungeendodan lífes hwíla, Bt. 18, 3; Fox 66, 5. Swá écum lífe swá ungeendodon wíte sive vitam aeternam, sive infinitum supplicium, L. Ecg. P. ifelicitas, quae sine transitu attingitur, Past. 52; Swt. 407, 30. II. infinite, very great in number, extent, etc. :-- Se hine slóh on ðæt næsþyrl, ðæt ðær út fleów ungeendod blód, Shrn. 112, 31. Ungeendodre lengo infinitae longitudinis, Bd. 5, 12; S. 627, 36. Ungeendedum forbeácnum infinitis prodigiis, Hpt. Gl. 490, 67. un-geendod