Wlacu

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

wlacu

and wlæc; adj. Lukewarm, tepid:--Mid wlæcre tepida (lepida, MS.), Wrt. Voc. ii. 50, 43. (1) in a physical sense:--Gedó ðæt sió wyrt wlacu (blacu, MS.) sý, and þyge hý, Lchdm. i. 80, 13. Wlece hyt, ðæt hyt wlæc beó, and habbe on hys múþe swá wlac, iii. 106, 2-4. Gif sió wamb biþ windes full, cymð ðæt of wlacre wǽtan; sió cealde wǽte wyrcþ sár an, ii. 224, 23. Hié beóð mid wlacum wætre on hǽlo gebróhte aegros ad salutem tepens aqua revocavit, Past. 37; Swt. 269, 25: Homl. Skt. i. 11, 158. On wlacum ele, Homl. Th. i. 86, 23. Syle hyt him wlacu súpan, Lchdm. i. 196, 19. Genim ðæt swá wlacu, ii. 40, 5. Sete him wlacu wæter drincan swíþe hát, 62, 11. Wlaco, 40, 9: 192, 10. Gewyrm hyt and swá wlæc drýpe on ðæt eáre, i. 178, 25: 188, 7: 210, 9. On wlæc wín, ii. 24, 28. (2) in a figurative sense:--Hé is wlaco (tepidus), and nis náuðer ne hát, ne ceald . . . Se bið wearm, nalles wlaco . . . Swá eác se ðe wyrð wlacra treówa, and nyle ðæt wlæce oferwinnan (nequaquam tepore superato) . . . Se ðe tó lange wunaþ on ðǽm wlacum treówum . . . hé wlacu bið . . . Se ðe tó lange wlæc bið, Past. 58; Swt. 447, 1-14. Gif wén sí ðæt hé on strengo þeódscipes tó wlæc (tepidus) sý, Bd. 1, 27; S. 492, 18. Oft ða monðwǽran weorðaþ suá besolcne and suá wlace and suá sláwe saepe mansueti dissolutionis torpescunt taedio, Past. 40; Swt. 289, 15. [Ðe wop ðe cumeð of þe wlache heorte lacrima tepida, O. E. Homl. ii. 151, 9. Torpor is þe uorme, þet is wlech heorte, A. R. 202, 4. Wlech weater, Jul. 31, 11.] wlacu