Wyrm

Selon le Dictionnaire Anglo-Saxon :

wurm, weorm, es;

wyrm

m. I. a reptile, serpent :-- Mé nædre beswác, fáh wyrm þurh fægir word, Cd. Th. 55, 24; Gen. 899. Se wyrm (the fire-drake) onwóc, Beo. Th. 4563; B. 2287. Ðæs wyrmes wíg, 4621; B. 2316. Hé wearp hine on wyrmes líc, Cd. Th. 31, 26; Gen. 491. Ne wirce gé eów náne andlícnissa wurmes ne fisces (reptilium sive piscium), Deut. 4, 18. Hé wyrm ácwealde, hordes hyrde ... Ðæt swurd þurhwód wyrm ... draca morðre swealt, Beo. Th. 1777-1789; B. 886-892. Wyrmas reptilia, Blickl. G1. Froxan ... swá fela ðæt man ne mihte nánne mete gegyrwan, ðæt ðara wyrma nǽre emfela ðæm mete ranae per omnia reptantes, Ors. 1, 7; Swt. 36, 28. Wyrma þreát, dracan and næddran, Cd. Th. 285, 12; Sat. 336. Wyrma slite, Exon. Th. 77, 4; Cri. 1251. Wyrmum bewunden in helle bryne, Judth. Thw. 23, 10; Jud. 115. Ic sende wildera deóra téð on hig mid wurmum and næddrum dentes bestiarum immittam in eos atque serpentium, Deut. 32, 24. Wurmum tó ǽte, Wulfst. 145, 10. Aspidas, ǽtrene wyrmas, Ps. Th. 139, 3. Nicras, wyrmas and wildeór, Beo. Th. 2864; B. 1430. I a. fig. :-- Brandháta níð weóll on gewitte, weorm blǽdum fág, Andr. Kmbl. 1538; An. 770. II. a creeping insect, a worm :-- Wyrm vermis, Wrt. Voc. i. 78, 24. Wyrm ðe boraþ treów termes vel teredo, 24, 8. Hundes wyrm ricinus, 24, 33. Se wyrm (a book-worm) forswealg wera gied sumes, Exon. Th. 432, 8; Rä. 48, 3. Ðes lytla wyrm ðe on flóde gǽð fótum drýge, 426, 20; Rä. 41, 76. Of ðam weaxeþ wyrm hinc animal sine membris fertur oriri, sed fertur vermi lacteus esse color, 213, 29; Ph. 232. Hyra wyrm (vermis) ne swylt, Mk. Skt. 9, 44: Cd. Th. 212, 9; Exod. 536: Exon. Th. 373, 31; Seel. 118. Weorðan wyrme tó hróþor, 267, 17; Jul. 416. Wiþ ðam smalan wyrme, Lchdm. ii. 122, 18. Dó on ðæt eáre; þeáh ðǽr beón wyrmas on ácennede, hí þurh ðis sceolon beón ácwealde, i. 200, 22. Rib reáfiaþ réþe wyrmas, Exon. Th. 373; 22; Seel. 113. Wyrmas, ða ðe geolo godwebb geatwum frætwaþ, 417, 23; Rä. 36, 9. Wyrma gifl food for worms (the body), 368, 16; Seel. 22. Weormum tó hróðre, Apstls. Kmbl. 190; Ap. 95. Wið weormum, Lchdm. iii. 4, 5. Wið wyrmas on innoðe, i. 272, 10. II a. fig. :-- Ic eam wyrm (vermis) and nales mon, Ps. Surt. 21,-7. Wyrm (weorm, ), R. Ben. 29, 13. [Goth. waurms a serpent: O. Sax. wurm a serpent; a worm: O. H. Ger. wurm serpens, coluber, anguis, hydra; vermis, vermiculus, batis: Icel. ormr a serpent.] v. cáwel-, deáw-, fág-, fíc-, flǽsc-, hand-, leáf-, mold-, must- (? Wrt. Voc. i. 23, 74), regn-, reng-, seoluc-, síd-, slá-, smeá-, tóþ-, treów-, twín-, þeór-wyrm. wyrm

Mots connexes: l.