1 ge-hīrend
m. A hearer :-- Sió stefn dæs lāriówes durhfærd dā heortan dæs gehīrendes (-hiér-, ) pastoris vox auditorum cor penetrat, Past. 81, 9. Ðā heortan dāra gehīrendra (-hiér-, ) audientium corda, 93, 20. Āweccan ꝥ mōd þāra gehērendra, Bt. 34, 4 ; F. 138, 30. ꝥ hit wurde tō nytte dām gehērendum, 35, 5; F. 166, 17. Hē geseah dā his gehȳrend (suos auditores) þone Eástordæg onfōn, Bd. 5, 22 ; Sch. 685, 3. ge-hirend