Ge-stihtian

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

-stihtan, -stitian;

ge-stihtian

p. ode, ade, ede; pp. od, ad, ed [stihtian to dispose] To dispose, order, determine; dispōnĕre, appōnĕre :-- Sunu unrihtwísnesse ne geýcþ oððe ne gestihteþ derian hine fīlius inīquitātis non appōnet nŏcēre eum, Ps. Lamb. 88, 23. Ic gestihtode dispŏsui, Ps. Vos. 72, 25. Gestihtade he and funde ðæt he wolde land-fyrde ðider gelǽdan terrestri quĭdem ĭtĭnĕre illo vĕnīre dispōnēbat, Bd. 3, 15; S. 541, 26. Mellitus and Justus gestihtedon ðæt heó ðǽr wolden ðære wísan ende gebídan Mellitus ac Justus ibi rērum fĭnem expectāre dispōnentes, 2, 5; S. 507, 35, Ðæt cúþ is ðæt ðæt mid Drihtnes mihte gestihtad wæs quod Dŏmĭni nūtu dispŏsĭtum esse constat, 1, 14; S. 482, 41: Ors. 6, 21; Bos. 123, 31. ge-stihtian