Líc-hama

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

an;

líc-hama

m. The body [generally of a living person], the corporeal, in contrast to the spiritual, part of man :-- Se líchoma biþ líchoma ða hwile ðe hé his lima ealle hæfþ, Bt. 34, 9; Fox 148, 6. Is ðæs monnes líchoma betera ðonne ealle his ǽhta ... seó sáwl betere ðonne se líchoma, 32, 2; Fox 116, 11-13: Mt. Kmbl. 6, 25. Hire líchama wæs áfylled mid hreófian, Num. 12, 10. Ðæt ðín líchama sí eallum fugelum tó mete sit cadaver tuum in escam cunctis volatilibus cæli, Deut. 28, 26. Ðis is mín líchaman [líchama, MS. A.] hoc est corpus meum, Mt. Kmbl. 26, 26. Án líchama mid his fæder wæs una caro cum patre fuit, Bd. 1, 27; S. 491, 15. Cépecnihtas hwítes líchoman and fægeres andwlitan pueros venales candidi corporis, ac venusti vultus, 2, 1; S. 501, 7. Ðínes líchaman leóhtfæt is ðín eáge, Mt. 6, 22. Hé wearþ ðá mann gesceapen on sáwle and on líchaman he became then man formed of soul and body, Homl. Th. i. 12, 30. Ðonne betǽcþ Crist ða mánfullan mid líchaman and mid sáwle intó hellewíte then will Christ deliver the wicked, body and soul, into hell, ii. 608, 7. Hí tú beóþ in ánum líchoman erant duo in carne una, Bd. i, 27; S. 491, 14. Hé wæs álǽded of líchaman raptus est e corpore, 3, 19; S. 547, 33: 4, 3; S. 569, 46. Ne beó gé brégyde fram ðám ðe ðone líchaman ofsleáþ and nabbaþ syððan hwæt hig má dón, Lk. Skt. 12, 4. In ðam ealra ærcebiscopa líchoman syndon bebyrged bútan twegra, heora líchaman sindon on ðære cyricean sylfre gesette, Bd. 2, 3; S. 504, 36. Wé nán ðing nabbaþ búton land and líchaman, Gen. 47, 18. Hé healdeþ ða deádan líchoman ungemolsnode he keeps the dead bodies undecayed, Shrn. 82, 21. [O. Sax. lík-hamo: O. Frs. líkkoma, lícma: Icel. líkami, líkamr: O. H. Ger. líchamo.] lic-hama