Snáw

Nach dem Altenglischen Wörterbuch:

es;

snáw

m. Snow:--Snáw nix, Wrt. Voc. i. 52, 47. Swá hwíte swá snáw (sná, Lind.: snáu, Rush.), Mt. Kmbl. 28, 3. Snáuw, Shrn. 50, 15. Snáua nix, Mk. Skt. Lind. 9, 3. Snáw cymþ of ðam þynnum wǽtan ðe byþ up átogen mid ðære lyfte, and byþ gefroren ǽr ðan hé tó dropum geurnen sý, and swá semtinges fylþ, Lchdm. iii. 278, 23. Ðǽr (in Ireland) seldon snáu leng ligeþ ðonne þrý dagas, Bd. 1, 1; S. 474, 31. Micle rénas and snáwas, Bt. 23; Fox 78, 28. Hæglas and snáwas, 39, 13; Fox 234, 16. Forstas and snáwas, Cd. Th. 239, 31; Dan. 378. Snáwum nivibus, Wrt. Voc. ii. 61, 45. [Goth. snaiws: O. Sax. snéu: O. H. Ger. snéo: Icel. snjór.] snaw