1 tó-gínan
p. -gán ; pp. -ginen To yawn, gape, open as the monen does :-- Eorðe tógaan and eall forswealh Dathanes weorod aperta est terra, et deglutivit Dathan, Ps. Th. 105, 15. Se stán tógán, stream út áweóll. Andr. Kmbl. 3044; An. 1525. Biþ ðæt heáfod tóhliden, handa tóliðode, geaglas tóginene. Soul Kmbl. 215; Seel. 100. to-ginan