1 tó-scúfan
p. -sceáf To thrust in different directions, thrust aside, scatter, disperse, (1) literal:--Se ðone líg tósceáf hátan fýres, Cd. Th.237, 20; Dan. 340: Exon. Th. 189, 6; Az. 55. Engel ðæt fýr tósceáf, 276, 11; Jul. 564. (2) figurative, to do away, remove :-- Hé mid ælmes-san ealle tóscúfeþ synna wonde, Exon. Th. 467, 28; Aim. 8. Tósceáf (-sceóf, Rush. ) ða mæhtigo of sedle deposuit potentes de sede. Lk. Skt. Lind. 1. 52. to-scufan