1 trág
adj. Evil, bad :-- Tó trág, Exon. Th. 354, 37; Reim. 57. Se feónd and se freónd, tíreádig and trág, synnig and gesǽlig, Elen. Kmbl. 1906; El. 955. Ðæt hió ðære cwéne oncweðan meahton swá tiles swá tráges swá hió him tó sóhte, 649; El. 325. [O. L. Ger. O. H. Ger. trági iners, piger, segnis: Ger. tráge: Du. traag. Cf. earh for the double sense of slow and bad.] trag