Á-belgan.

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

á-belgan.

Add:-- Ábealg exacerbavit, provocavit, adflixit, Wrt. Voc. ii. 144, 56. Ábulge offenderet, 63, 4. Ábolgen ringescens, 90, 47. (l) with dat. or uncertain:-- Ðá ǽbylignesse gebéte ðe heó Gode ábylgð (ábealh, ) iram Dei, quam excitaverit, placare, L. Ecg. P. ii. 16; Th. ii. 188, 4. Gif ús hwá ábylgþ, ðonne beó wé sóna yrre, Bl. H. 33, 26. Ðone mon eft lufian ðe him ǽr ábealg, Past. 220, 26, Hwí irsast ðú wiþ ús ? on hwám ábulgon wé ðé? Bt. 7, 5 ; F. 24, l. Gif hé hwám ábulge, Wlfst. 180, 10: Ors. 6, 11; S. 266, 10. (2) with acc.:-- Ðý lǽs hé ábelge mid ðǽre su;ígean ðone dóm ðæs Sceáweres ne spectatoris judicium ex silentio offendat. Past. 93, 5. Forbe;ád se biscop ðæt hí ne weópon, ðý lǽs [hí] ðá hálgan treów þurh heora wóp and teáras ábulgen monuit sacerdos ut pergeremus fletum ululatumque nostrum sacras arbores dicens offendisse, Nar. 32, 14. Þá áne þe him ǽr ábolgen wæs, Ors. 2, 5 ; S. 80, 17. Ábolgene (-bloncgne in text) wéron indignati sunt, Mt. L. 26, 8. [Laym, abalh; p.; abol;ȝen; pp.: O. Sax. á-belgan: O. H. Ger. ar-belgan.] a-belgan

Parole correlate: l.