A-lefan

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

a-lefan

to become weak. Substitute: á-léfian, -léwian; p. ode, ede; p. od, ed To mate weak, sick, to maim, lame, cripple. I. of living creatures:--Antecríst áléuað and geuntrumað ðá hálan, Hml. Th. i. 4, 22. Hé ealle ðá gehǽlde þe ðá drýmen áléfedon, ii. 472, 16. Dóð þæt hí ne magon úre tungan gehremman ne ús áléfian, 488, 6. Gif hwá áléfed wǽre oððe limleás, i. 236, 29. Þæt þæt áléfed wæs, þæt ic gehǽle, 242, 16. Áléfed paralysed, ii. 546, 30. Þæt wanhál wæs and áléwed (álýfed, ) quod debile erat, R. Ben. 51, 16. ꝥ wé fæston swá ꝥ úre líchama áléfed ne wurðe so that our body be not injured, Hml. S. 13, 104. Wearð his cneów mid heardum geswelle áléfed, Hml. Th. ii. 134, 24. Ðá þe ðurh þæs dracan blǽde áléfode wǽron, 294, 31. Þreó hund geára ylpas libbað, gif hí áléfede ne beóð, Hml. S. 25, 570. Wundru hé worhte on áléfedum mannum, Hml. A. 10, 255. Gegadera ðearfan and áléfede (pauperes ac debiles, Lk. 14, 21), Hml. Th. ii. 374, 27. Ðá áléfedan men (men who had been practised on by wizards), 486, 19. II. of an inanimate object:--Wǽron þǽre hlǽddre stapas áléfede on ǽr, Hml. S. 31, 602. v. léf. a-lefan

Parole correlate: l.