Á-mánsumian

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

á-mánsumian

Dele bracket and add: I. to accurse:--Heó nolde ágan þæs wælhreówan hærereáf ac ámánsumode, Hml. A. 115, 426. Sí þeós buruh ámánsumod sit civitas haec anathema, Jos. 6, 17. II. as an ecclesiastical term, to excommunicate:--Gif gé ne dóð, ic eów ámán-sumige, Hml. Th. ii. 176, 13. Nánum ne sý álýfed þæt hé ǽnigne bróðra ne ámánsumige, bútan þám ánum þe se abbod þæs anweald sealde, R. Ben. 129, 15. Geþeódrǽdene niman wið þone ámánsumedan, 50, 12. Hiene tó ámánsumianne, Ors. 6, 30; S. 284, 1. [O. H. Ger. ar-meinsamón excommunicare.] a-man-sumian,a-mansumian